آرتروز مفاصل یک بیماری مزمن است که با ایجاد تغییرات دژنراتیو در غضروف مفصلی مشخص می شود ، در نتیجه بافت استخوان تغییر شکل می یابد. مفاصل انگشت شست پا ، مفصل ران و زانو اغلب تحت تأثیر قرار می گیرند.
علائم بیماری
- اولین علامت بالینی آرتروز درد در مفصل آسیب دیده در هنگام انجام بیش از حد جسمی است. در هنگام حرکت ممکن است احساسات دردناکی ایجاد شود. با پیشرفت بیماری ، دردهای مفصلی حتی در حالت استراحت فرد را آزار می دهند و باعث بی خوابی می شوند.
- درز مفاصل. به دلیل از بین رفتن لایه غضروفی ، اصطکاک استخوان ها ایجاد می شود و هنگام حرکت در مفصل ، کلیک و کرانچ شنیده می شود. با پیشرفت بیماری ، کرانچ افزایش می یابد.
- کاهش تحرک. اگر مفصل آسیب دیده باشد ، حرکات در آن محدود است ، همراه با آرتروز شدید ، صبح بیمار دچار سفتی اندام می شود.
- تغییر شکل مفصل. در صورت عدم وجود درمان کافی و به موقع ، مفصل تغییر شکل داده ، ظاهر آن تغییر می کند.
- با تشدید روند التهابی ، بیمار حساسیت انگشتان پا و بی حسی نوک انگشتان را کاهش می دهد.
علل بیماری
دلیل اصلی توسعه آرتروز رشد لایه غضروف بین مفصل و استخوان است. عوامل موثر در این موارد:
- فعالیت بدنی شدید
- میکروتروما مفصلی
- شکستگی های مکرر
- پوشیدن کفش تنگ یا پاشنه بلند
- استعداد مادرزادی.
عیب یابی
روش اصلی برای تشخیص آرتروز ، شرح حال بیمار با دقت جمع آوری شده (سابقه حرفه ای) است.
تشخیص بر اساس معاینه بیمار و مطالعات اضافی از جمله اشعه ایکس مفاصل ، آرتروسکوپی ، سونوگرافی ، ام آر آی و توموگرافی کامپیوتری انجام می شود.
- سونوگرافی. این روش تحقیق قابل اعتماد و بی ضرر است. از آنجا که تشخیص سونوگرافی به روشهای غیرتهاجمی اشاره دارد ، این مطالعه منع مصرف ندارد. با کمک سونوگرافی ، می توان نازک شدن بافت غضروف ، تغییرات دژنراتیو در مینیسک مفصلی ، ضخیم شدن غشای مفصل ، وجود مایع در حفره مفصل را تشخیص داد. این مطالعه به شما امکان می دهد روشی را برای درمان آرتروز به طور دقیق انتخاب کنید.
- MRI و توموگرافی کامپیوتری. با کمک توموگرافی کامپیوتری و MRI می توان وضعیت مفصل را ارزیابی کرد: ضخامت غضروف ، وجود فرسایش یا کیست در بافت استخوان ، برای تعیین میزان مایع داخل مفصلی.
- آرتروسکوپیاین مطالعه اغلب برای تعیین علت ایجاد آرتروز انجام می شود.
عوارض
در صورت عدم مراقبت پزشکی به موقع ، آرتروز پیشرفت کرده و با عوارضی مانند:
- التهاب بافت های اطراف مفصل ؛
- محدودیت تحرک مفاصل آسیب دیده ؛
- تغییرات دژنراتیو در مفصل ران ؛
- تغییر شکل مفاصل.
درمان بیماری
بسته به میزان آسیب دیدگی مفصل ، درمان برای بیمار تجویز می شود. درمان آرتروز با تسکین درد آغاز می شود.
به موازات مسکن ، داروهای ضد التهابی برای بیمار تجویز می شود. علاوه بر درمان دارویی ، بیمار یک دوره فیزیوتراپی را نیز طی می کند.
ماساژ اندام آسیب دیده پس از فروکش فرم حاد فرآیند التهابی می تواند درد را کاهش دهد ، تحرک مفصل را عادی کند و اسپاسم عضلات را برطرف کند.
تمرینات فیزیوتراپی برای رفع سفتی عضلات ، گرم کردن آنها و تقویت وضعیت عمومی بیمار تجویز می شود. ورزش به حفظ وضعیت صحیح بدن و یک راه رفتن کمک می کند.
درمان آسایشگاه در دوره بهبود پایدار نشان داده شده است. حمام های لجن ، کاربردها و روش های دیگر به بازیابی عملکرد حرکتی مفاصل و تسکین درد کمک می کنند.
اگر روش های محافظه کارانه درمان اثر مورد انتظار را به همراه نداشته باشد ، پس از آن بیمار جایگزین مفصل جراحی می شود. اندوپروتزها از ماده ای ساخته می شوند که توسط بدن انسان رد نمی شود. آنها به شما امکان می دهند عملکردهای فیزیولوژیکی مفصل آسیب دیده را به طور کامل بازیابی کنید.
درمان های منحصر به فرد: فرسایش فرکانس رادیویی و بر هم خوردن یکپارچگی روش با ایجاد اختلال در یکپارچگی عصبی که باعث درد می شود.
گروه خطر
گروه خطر شامل افراد زیر است:
- اضافه وزن؛
- رگهای واریسی؛
- ورزشکاران
- پیانیست ها؛
- برنامه نویسان
پیشگیری
پیشگیری از آرتروز به شرح زیر است:
- تغذیه ی خوب؛
- پیشگیری از آسیب و شکستگی
- محدود کردن بار در مفاصل با استعداد ارثی ؛
- کنترل وزن بدن
- پوشیدن کفشی متناسب.
رژیم غذایی و سبک زندگی
با استعداد ارثی به توسعه آرتروز ، و همچنین در هنگام تشدید بیماری ، لازم است رژیم غذایی تنظیم شود. توصیه می شود که در رژیم غذایی ماهی های دریایی (ساردین ، ماهی آزاد ، ماهی تن) ، سبزیجات و میوه های تازه ، غلات موجود باشد. کالاهای پخته شده ، گوشت های چرب ، شکلات و الکل را محدود کنید.
توصیه می شود زمان بیشتری را در هوای تازه سپری کنید و مفاصل را در معرض افزایش فعالیت بدنی قرار ندهید.